در  شکل  دهی  پلیمرها،  هر  فرآیندی  مقتضیات  خود  را  دارد  که  متناسب  با  آن،  باید  ماده  اولیه  مناسب  انتخاب  شود.  فرآیند  قالبگیری  دورانی  نیز  از  این  قاعده  مستثنی  نیست. 

ویژگی  های  مواد  اولیه  مورد  مصرف  در  قالبگیری  دورانی

در  شکل  دهی  پلیمرها،  هر  فرآیندی  مقتضیات  خود  را  دارد  که  متناسب  با  آن،  باید  ماده  اولیه  مناسب  انتخاب  شود.  فرآیند  قالبگیری  دورانی  نیز  از  این  قاعده  مستثنی  نیست.  برای  انتخاب  پلیمر  مناسب برای تانکر آب پلاستیکی  که  قالبیت  استفاده  در  فرآیند  قالبگیری  دورانی  را  داشته  باشد، باید  به  نکات  زیر  توجه  کرد:


  1. ماده مورد  استفاده  باید  از  پایداری  حرارتی  (thermal  stability)  مناسبی  برخوردار  باشد  تا خواص  آن  حین  فرآیند  اختلاط  مذاب  (melt  compounding)،  آسیاب  کردن  و  همچنین  زمان  طولانی  فرآیند  قالبگیری  دورانی  افت  نکند.  بیشتر  مواد  مورد  استفاده  در  این  فرآیند  با  آنتی  اکسیدان  (antioxidant)  پایدارسازی  می­شوند  تا  چرخه­ های  حرارت  دهی  طولانی  مدت  حین  قالبگیری  دورانی  روی  خواص  محصول  تاثیر  منفی  نگذارد  و  محصولات  از  عمر  بالایی  (خصوصا  در  مورد  کاربری  در  فضای  آزاد)  برخوردار  باشند. 

 


  1. برای پودرها،  ویسکوزیته­ ی  مذاب  در  تنش  پایین  (low-shear  melt  viscosity)  باید  به  اندازه­ای  پایین  باشد  که  هم  قابلیت  ترکنندگی  سطح  داخلی  قالب  را  داشته  باشد  و  هم  بتواند  به­ صورت  همگن  درآید.  معیار  متداول  برای  ارزیابی  این  ویژگی  شاخص  جریان  مذاب  (melt  flow  index)  یا  MFI  است  که  به­ صورت  g/10  min  گزارش  می­شود.  شاخص  جریان  مذاب  بیشتر  پلی ­اتیلن­های  تجاری  متداول  در  قالبگیری  دورانی  بین  2  g/10  min  و  8  g/10  min  (با  وزنه  15  kg  و  در  دمای  190°C)  است.  برای  قطعات  پیچیده­ تر ممکن  است  نیاز  به  پلیمرهایی  با  شاخص  مذاب  بالاتر  باشد.

 


  1. استحکام ضربه  (impact  strength)  مناسب  عموما  برای  کاربری  در  دماهای  پایین  اهمیت  حیاتی  دارد،  اما  برای  بیشتر  کاربری­های  عمومی  نیز  با  اهمیت  است.  عموما  این  انتظار  می­رود  که  مواد  تا  دمای  -40°C  عملکرد  ضربه­ ی  مناسبی  داشته  باشند.

 


  1. مقاومت در  برابر  ترک  خوردگی  ناشی  از  تنش  محیطی  (environmental  stress  crack  resistance)  یا  ESCR  توانایی  مقاومت  ماده  در  شرایطی  است  که  به ­صورت  طولانی  مدت  در  معرض  عوامل  ترک­ زا  قرار  بگیرد.  موادی  با  مقدار  ESCR  بالای  1000  ساعت  عموما  در  بازه ­ی  مورد  قبول  قرار  می­گیرند.

 


  1. استحکام خمشی  و  کششی  (flexural  and  tensile  strength)  باید    برای  کاربری  نهایی  قطعه­ ی  ساخته  شده  از  این  مواد  مناسب  باشد.  استحکام  مواد  ساخته  شده  از  پلاستیک های  مهندسی  مانند  پلی­ آمید  و  پلی­ کربنات  عموما  نسبت  به  پلیمرهای  با  کاربری  عمومی  بالاتر  است.

 


  1. ازدیاد طول  تا  پارگی  (elongation  to  failure)  برای  بیشتر  کاربری­ ها  باید  بالا  باشد.

 


  1. جریان آزادانه  پودر  و  خواص  انتقال  حرارتی  مناسب  تا  ماده  بتواند  به ­صورت  یکنواخت  و  با  سرعت  مناسب  در  حین  چرخه ­ی  حرارت ­دهی  در  قالب،  توزیع  شود.  جریان  نامناسب  پودر  روی  ظاهر  نهایی  و  ضخامت  قطعه  اثرگذار  خواهد  بود.