در شکل دهی پلیمرها، هر فرآیندی مقتضیات خود را دارد که متناسب با آن، باید ماده اولیه مناسب انتخاب شود. فرآیند قالبگیری دورانی نیز از این قاعده مستثنی نیست.
ویژگی های مواد اولیه مورد مصرف در قالبگیری دورانی
در شکل دهی پلیمرها، هر فرآیندی مقتضیات خود را دارد که متناسب با آن، باید ماده اولیه مناسب انتخاب شود. فرآیند قالبگیری دورانی نیز از این قاعده مستثنی نیست. برای انتخاب پلیمر مناسب برای تانکر آب پلاستیکی که قالبیت استفاده در فرآیند قالبگیری دورانی را داشته باشد، باید به نکات زیر توجه کرد:
ماده مورد استفاده باید از پایداری حرارتی (thermal stability) مناسبی برخوردار باشد تا خواص آن حین فرآیند اختلاط مذاب (melt compounding)، آسیاب کردن و همچنین زمان طولانی فرآیند قالبگیری دورانی افت نکند. بیشتر مواد مورد استفاده در این فرآیند با آنتی اکسیدان (antioxidant) پایدارسازی میشوند تا چرخه های حرارت دهی طولانی مدت حین قالبگیری دورانی روی خواص محصول تاثیر منفی نگذارد و محصولات از عمر بالایی (خصوصا در مورد کاربری در فضای آزاد) برخوردار باشند.
برای پودرها، ویسکوزیته ی مذاب در تنش پایین (low-shear melt viscosity) باید به اندازهای پایین باشد که هم قابلیت ترکنندگی سطح داخلی قالب را داشته باشد و هم بتواند به صورت همگن درآید. معیار متداول برای ارزیابی این ویژگی شاخص جریان مذاب (melt flow index) یا MFI است که به صورت g/10 min گزارش میشود. شاخص جریان مذاب بیشتر پلی اتیلنهای تجاری متداول در قالبگیری دورانی بین 2 g/10 min و 8 g/10 min (با وزنه 15 kg و در دمای 190°C) است. برای قطعات پیچیده تر ممکن است نیاز به پلیمرهایی با شاخص مذاب بالاتر باشد.
استحکام ضربه (impact strength) مناسب عموما برای کاربری در دماهای پایین اهمیت حیاتی دارد، اما برای بیشتر کاربریهای عمومی نیز با اهمیت است. عموما این انتظار میرود که مواد تا دمای -40°C عملکرد ضربه ی مناسبی داشته باشند.
مقاومت در برابر ترک خوردگی ناشی از تنش محیطی (environmental stress crack resistance) یا ESCR توانایی مقاومت ماده در شرایطی است که به صورت طولانی مدت در معرض عوامل ترک زا قرار بگیرد. موادی با مقدار ESCR بالای 1000 ساعت عموما در بازه ی مورد قبول قرار میگیرند.
استحکام خمشی و کششی (flexural and tensile strength) باید برای کاربری نهایی قطعه ی ساخته شده از این مواد مناسب باشد. استحکام مواد ساخته شده از پلاستیک های مهندسی مانند پلی آمید و پلی کربنات عموما نسبت به پلیمرهای با کاربری عمومی بالاتر است.
ازدیاد طول تا پارگی (elongation to failure) برای بیشتر کاربری ها باید بالا باشد.
جریان آزادانه پودر و خواص انتقال حرارتی مناسب تا ماده بتواند به صورت یکنواخت و با سرعت مناسب در حین چرخه ی حرارت دهی در قالب، توزیع شود. جریان نامناسب پودر روی ظاهر نهایی و ضخامت قطعه اثرگذار خواهد بود.
نظرات کاربران